-
1 zaćmił ząb
заны́л зуб -
2 zaćmić
глаг.• затмить• туманить* * *zaćm|ić\zaćmićij, \zaćmićiony сов. 1. затмить;chmura \zaćmićiła słońce туча закрыла солнце; \zaćmić sławą затмить (славой);
2. (papierosa, fajkę itp.) закурить, задымить;● \zaćmić umysł (przytomność) помрачить ум;
\zaćmićił ząb заныл зуб+1. zaciemnić, zasłonić;
prześcignąć, przewyższyć, przyćmić 2. zapalić* * *zaćmij, zaćmiony сов.1) затми́тьchmura zaćmiła słońce — ту́ча закры́ла со́лнце
zaćmić sławą — затми́ть (сла́вой)
2) (papierosa, fajkę itp.) закури́ть, задыми́ть•- zaćmić przytomność
- zaćmił ząbSyn:
См. также в других словарях:
zaćmić — dk VIa, zaćmiććmię, zaćmiććmisz, zaćmiććmij, zaćmiććmił, zaćmiććmiony zaćmiewać ndk I, zaćmićam, zaćmićasz, zaćmićają, zaćmićaj, zaćmićał, zaćmićany 1. «uczynić coś ciemnym, ciemniejszym, osłabić światło, blask czegoś, osłabić widoczność czegoś;… … Słownik języka polskiego